Blog 1, 22 september 2024
Geen idee of ik het boeiend vind om een blog te maken, maar niet geprobeerd dan weet ik het nooit. En al helemaal geen idee of jij/jullie mijn blog(s) waarderen. Laat het weten alsjeblieft.
Wat in mijn leven momenteel best een grote rol speelt is het feit dat ik een chronisch tekort aan energie heb. En een teveel aan medisch gedoe. Even een overzichtje (dit wordt geen medisch bulletin hoor):
september 2020: nieuwe knie (na ruim een half jaar op de wachtlijst)
januari 2023: hartklep (na meer dan een half jaar op de wachtlijst)
Juni 2023: open hart operatie met weer een nieuwe hartklep (geen wachtlijst)
augustus 2023: darmbloedingen (spoedeisende hulp)
november 2023: cardioversie (drie keer terugkomen)
maart 2024: longonderzoek en apneu apparaat
april 2024: rugpijn: ingezakte wervels
en dan tussendoor: nieronderzoeken en blaasgedoe.
Maar we doen er wat aan:
februari 2024 lopen met een stok
maart 2024: aanschaf rollator
en kilo’s medicijnen tot morfine aan toe 😊
en acupunctuur, sportschool en aquavit
Nu bleek de rollator niet in mijn lieve kleine Fiat 500 te kunnen. Dus een nieuwe auto aangeschaft. Een automaat maar wel met een groot open dak: Toyota Aygo X
OK: nu weten jullie wat dat betreft genoeg en snap je vast dat ik soms wat moedeloos word: wat volgt…? Ik heb geloof ik nu alle poliklinieken wel gehad. Behalve Gynaecologie (ga ik ook niet heen!) en Geriatrie (komt vanzelf 😊)
Moedeloos helpt niet!
Moed verloren, al verloren en na het donker komt het licht en nog zowat van die volkswijsheden. Ik doe er dus van alles aan om mezelf te hervinden en weer lol in de toekomst te krijgen. Maar er zijn wetten en bezwaren. Het belangrijkste is wel dat ik door dat gezondheids traject (zie boven) beetje bij beetje al mijn vrijwilligerswerk heb afgebouwd en overgedragen. En tot mijn vreugde gaat het meeste hartstikke goed. Vaak anders dan ik het zelf zou doen, maar wel goed. Ik denk er dan ook niet over om diezelfde taken weer te gaan doen. Dat voelt ten opzichte ven de mensen die het hebben overgenomen k… Edoch: ik blijf wel zitten met lege handen. Terwijl de wereld staat te springen om mensen die er wat aan willen doen!
Is dit het leven?
En dan stel ik me de vraag of ik nu het leven lijdt zoals ik het wil lijden. Nee, natuurlijk niet. Maar de vraag is ook niet goed gesteld. Moet zijn: leef ik het leven dat gezien de omstandigheden zo is als ik het wil. Nou, dan komen we een heel eind. Ik doe genoeg ‘leuke dingen’. Gisteren nog met een vriendin drie uur gevaren rond Haarlem (Mooie Nel, Ringvaart enz.). Heerlijk in de zon, uiteindelijk onder een parasol. En er was wat hulp van voorbijgangers bij het in- en uitstappen (mens durf te vragen!).
Vroomheid leidt tot klassenstrijd
Deze uitspraak van Dorothee Sölle is mij lief. Vroom ben ik eigenlijk nooit geweest en de klassenstrijd bleef tot wat beperkt tot het democratisch socialisme, maar ik hoop toch nog mee te maken dat het in de politiek en in de kerk weer over dit thema gaat. Een politiek avondgebed in de Haarlemse Doopsgezinde kerk? Wie durft?
Blog 2
26 september
Dank voor de vele leuke en lieve reacties op mijn eerste blog. Dank ook voor de suggesties voor onderwerpen (de Heemsteedse kroeg, bitterballen eten met vriendinnen enz.). Komt vast in de loop der tijd wel voorbij, maar nu nog even niet.
Al enige tijd heb ik huishoudelijke ondersteuning via de WMO. Meestal een jongere zo tussen de 20 en 25. Aardige lui (maar meestal bijna geen ervaring met schoonmaken. Nu, ik ook niet, dat schept een band 😊).
Maar er valt me wel iets op. In de kranten lees je dat deze generatie Z weinig taalvaardig is en niet kan rekenen. Kan kloppen. Maar er is – vind ik – iets veel ergers. Ze hebben vaak geen idee van onze (vaderlandse) geschiednis en politieke situatie. Gister iemand die nog nooit van de Birma spoorlijn had gehoord en niet wist dat de Jappanners in de Tweede Wereldoorlag Nederlanders uit Indonesie hadden ingezet voor die spoorlijn. Laatst iemand aan wie het voor bij was gegaan dat we weer een regering hebben (en wat voor een 😊). Liever niet vliegen vanwege CO2, daar haal je toch je schouders over op. Nee, geen sigaretten alleen vipes.
Ook hun digitale bezigheden verbazen me. Ze zitten de hele dag met hun mobiel in de hand, maar mails en zelf apps lezen ze niet. Of lezen het wel maar reageren niet.
Toch: aardige lui. Behulpzaam, bereid om even iets extra’s te doen, vinden het vaak leuk om nog even met mij koffie te drinken (hoewel ze meestal thee of water willen). Tot volgende week (als ze dan nog werken….).
Reactie plaatsen
Reacties
Ik vind dit een heel goede start Willemien.
Niet alleen overzicht van jouw avonturen in de ziekenhuizen, maar wel: hoe je ermee omgaat!
Ik vind t knap, menigeen zou diep somber worden!
Jij blijft geknteresseerd in de mensen die nu jouw werk doen. Je kunt het loslaten dat zij het ánders
doen. Ook al erg knap. En de aanpassingen van stok tot andere auto!
Je doet indrrdaad niet moeilijk bij hobbels zoals in n boot stappen, rustig met hulp kom je erin en eruit!
Er komt weer iets op jouw pad, bijvoorbeeld het schrijven van ruygje! Erg goed. Ik ga je volgen